برای احمق هایی که کم نیستند :

دو سر طناب را گرفته بودیم و

می کشیدیم آن را

خنده دار بود

اما

نمی خندیدیم

هر کدام

در این بازی نفس گیر

دیگری را به زور

به خانه ی خود می کشاندیم و

تمام می شد

جنگ

واهه آرمن

وقتی همه خوابند

در آن لحظه‌ی بخصوص

تو بیدار شو...

 شمس آقاجانی

مگر چند بار زندگی می کنیم؟ 

که اینقدر مردگی می کشیم. 

الیاس علوی

خورشید سرد شد و برکت از زمین‌ها رفت

فروغ فرخزاد

دو خط موازی‌ایم

که هیچ‌وقت نمی‌رسیم به هم

هر چند که خیلی نزدیک‌ایم به هم

جلال ملکشاه

اين روزها همه قافيه را باخته‌ايم

خاك‌‌ها مين می‌زايند

شراب‌ها مزّه شاش می‌دهند

گرگ‌ها به پاسبانی گله نشسته‌اند

و آنكه آن بالا خوابش برده

قاعده‌ها را از ياد برده است

الیاس علوی 

کتاب‌ها 

روی هم

تفاله‌های چای

در گلدان کنج ایوان

و ته سیگارها

در فنجان

من

 روی

پاهایم

هر روز

انبار می‌شویم 

حسین علی اکبری 

زندگی بیرون از کلمات جریان دارد

حقيقت و مرد دانا -- بهرام بیضایی

 خوبم، خوشم؛ کجام؟ هیچ جا! نیمه شب است یا نزدیک سحر؟ نمی دانم! انگار در مکثی خالی میان دو دقیقه ی پرهیاهو نشسته ام؛ میان بی نهایت گذشته و بی نهایت فردا 

درخت گلابی -- داریوش مهرجویی

ما تمام فاصله‌ها را در دلتنگی‌هامان زیسته‌ایم

  

شهرام شیدایی

 دوستت دارم‌، باران

اما

نبار

زمین جای خوبی نیست

پوران کاوه

خورشید

 غروب کن

 دلم روشن است

ایوب صادقیانی

هیچ چیز دوباره بازنمی‌گردد
و هیچ چیزی دوباره تکرار نمی‌شود
چرا که هر چیزی واقعی است

 فرناندو پسوا

واژه که تسکین نمی دهد
دستمال که اشک را نمی زداید

آرسنی تارکوفسکی ترجمه بابک احمدی

باران

ببار و خیابان ها را غرق کن

و فقط لامپ ها را نپوشان

که چهره نوح را ببینیم

ما از جماعت کشتی

فقط ابلیس را می شناسیم

 شمس لنگرودی

برای چشم های من 

آنهمه ناخن زیاد بود

یدالله رویایی

 من در دورترین جای جهان ایستاده‌ام 

کنارِ تو 

احمد شاملو

وقتی می‌گویند کسی دورَست

یعنی چقدر دورَست

لیلا کردبچه

من در عالم نباتی هستم
و کمی به عالم حیوانی نزدیک شده‌‌ام
و تصادفا به زبان
آدمها
حرف می‌زنم 

بیژن جلالی

مسافر کناری‌ام که پیاده شد

 پنجره‌ای گیرم آمد

 باقی مسیر را گریستم

لیلا کردبچه 

هیچ نظری موجود نیست

بارانی که روزها

بالای شهر ایستاده بود

عاقبت بارید

گروس عبدالملکیان

خنده دار است، نه ؟

 در آن بازی زمین می خوردیم و

 زخمی می شدیم

 در این بازی زخمی می شویم و 

زمین می خوریم

واهه آرمن

همیشه در گرگم به هوا

از گرگ شدن فرار می‌کردیم

و اکنون

نا خواسته در تمامی بازی‌ها  

گرگیم

رویا وکیلی

حال بگو چه کار کنیم؟

ما کجا و ساحل دریا کجا؟ 

شن و ماسه از کجا؟

که خانه ای درست کنیم از کجا؟ 

و روزها که می گذرند از کجا که ما

از کجا؟

علی باباچاهی

یک نفر در میان آتش و دود

 جـدول روزنامه حـل می کرد

عمران صلاحی

باید به فکر راه حلی باشم

 که چطور یک زیبایی

  مراجعه کند به اعصابم

  و آرزو بایستد همان جا

 روی نک زبانم 

 که چطور ساحل را بیاورم

  برای قاب عمه 

 چطور با یک تیوب 

 بریزم به اقیانوس‌ها

 حالا دیگر 

 کاملا از جهنم بالغ ترم 

 علی قنبری

       لحظاتی هست

استخوان‌های اشیاء می پوسد

و فرسودگی از در و دیوار می بارد

لحظاتی هست

نه آواز گنجشک حمل

نه صدایی صمیمی از آن طرف سیم

و نه نگاه مادر در قاب

قانعت نمی کند

زندگی قانعت نمی کند

و تو به اندکی مرگ احتیاج داری

الیاس علوی

بهانه‌ها-ی ۱۴ ساله

 کلمات تو/ مثل کوهستان است/ جایی که آدم صعود می کند/ و سقوط 

     علی قنبری

 در اوج خود كبوتر
ترتيب پله‌ها را باور نمی‌کند
و دختران آبی
وقتی كه آسمان را می‌بافند
او در ميان بال و هوا
خود را
ول می‌کند
ميان
هوا
و
بال

یدالله رویایی

نیاز به یک کلمه دارم

کلمه‌اى که مرا از روى زمین بردارد

شهرام شیدایی

با کدام تکه از تن من

تن من 

عاشق جهان شده است؟

بیژن نجدی

هیچ چیز دوباره بازنمی‌گردد

و هیچ چیزی دوباره تکرار نمی‌شود

چرا که هر چیزی واقعی است 

 فرناندو پسوا ترجمه حسین منصوری  

گاه‌ وقتی پنجره باز می‌شود
اما هوای تازه‌ای داخل نمی‌شود
پنجره از كار افتاده
بيرون از كار افتاده 

شهرام شیدایی

ماییم همیشه مست بی‌ما

ماییم همیشه شاد بی‌ما

شمس تبریزی

گاه يك سنجاقك
به تو دل می‌ببندد
و تو هر روز سحر
می‌نشينی لب حوض
تا بيايد از راه
از خم پيچك نيلوفرها
روی موهای سرت بنشيند
يا كه از قطره آب كف دستت بخورد
گاه يك سنجاقك
همه معنی يك زندگی است.

خسرو سینائی

 من نمی رفتم اگر تو نمی آمدی ولی اکنون من رفته ام و تو نیامده ای

بیژن جلالی

کار اصلی من مشاهده ی آدم ها، جهان و حضور آدم ها در جهان است، نه نقد و قضاوت کردنشان. همیشه می خواهم خودم را از نتیجه گیری ها دور نگه دارم. می خواهم همیشه هر چیز احتمال وقوع و بروز داشته باشد. دوست ندارم پرونده ی چیزی را ببندم، برای همین ترجمه را بر نقد ترجیح می دهم.  

هاروکی موراکامی

:-(

فقط از بلندی های خوش خلقی بی پایان است که می توانی در زیر پای خودت، ابدیت حماقت انسان را ببینی و به آن بخندی

جشن بی معنایی،  میلان کوندرا

هر پدیده ای در جهان (درخت، روز یا فنجان) تمام نشدنی است. این واژه های آنها هستند که تمام شدنی و گنگ اند. واژه ها به جهان آسیب می رسانند. چیزی را از آنها می گیرند و خودشان را به جای آنها می گذارند.  

 استیون میلهاوزر

وقتی حرف می زد همیشه حس می کردم بین مجموعه ای از باغ و فواره و برکه ای از گلاب گم شده ام. خنکای غریبی در کلامش موج می زد، مانند آنکه دور از آبشاری ایستاده باشی و باد پشنگ آب را برایت بیاورد، مانند آنکه زیر درختی  خوابیده باشی و نسیم با بوسه ای بیدارت کند.   

  آخرین انار دنیا، بختیار علی

       “چه فایده از اسمی که به خُود می‌بَندیم؛ وقتی پُشتِ آن کسِ دیگریم!”   

بهرام بیضایی 

  

گاه می اندیشم

خبر ِ مرگ ِ مرا با تو چه کس می گوید ؟

آن زمان که خبر ِ مرگ مرا

از کسی می شنوی ، روی تو را

کاشکی می دیدم

شانه بالا زدنت را ،

ــ بی قید ــ

و تکان دادن ِ دستت که ،

                        ــ مهم نیست زیاد ــ

و تکان دادن ِ سر را که ،

                        ــ عجیب ! عاقبت مُرد ؟

                                                ــ افسوس !

کاشکی می دیدم !

من به خود می گویم :

            « چه کسی باور کرد

            جنگل ِ جان ِ مرا

            آتش ِ عشق ِ تو خاکستر کرد ؟ »

حمید مصدق 

خسته‌ام
خیلی خسته
به من جایی بدهید
می‌خواهم بخوابم
یک تخت خالی
یک دنیای خالی
یک قلب خالی…

 سارا محمدی اردهالی

زند‏‌گى مى‏‌کنیم و یکدیگر را دوست مى‌‏داریم و نه مى‏‌دانیم زند‏‌گى چیست و نه مى‌‏دانیم روز چیست و نه مى‌‏دانیم عشق چیست.

ژاک پره ور ترجمه احمد شاملو

نه رفته ای

نه پیام آمدنی داده ای

خانه در تصرف بوی توست

تو نیستی و خانه در تصرف بوی توست

منوچهر آتشی