دشت‌ها آلوده است

در لجن‌زار گل لاله نخواهد رویید

در هوای عفن آواز پرستو به چه كارت آید؟ فكر نان باید كرد

و هوایی كه در آن نفسی تازه كنیم

گل گندم خوب است

گل خوبی زیباست

ای دریغا كه همه مزرعه‌ی دل‌ها را

علف هرزه‌ی كین پوشانده است

هیچ كس فكر نكرد كه در آبادی ویران شده، دیگر نان نیست

و همه مردم شهر، بانگ برداشته اند كه چرا سیمان نیست!؟

و كسی فكر نكرد كه چرا ایمان نیست

و زمانی شده‌است كه به غیر از انسان، هیچ چیز ارزان نیست

هیچ چیز ارزان نیست

                                                                  

                                                   حمید مصدق 

  

گاه می اندیشم

خبر ِ مرگ ِ مرا با تو چه کس می گوید ؟

آن زمان که خبر ِ مرگ مرا

از کسی می شنوی ، روی تو را

کاشکی می دیدم

شانه بالا زدنت را ،

ــ بی قید ــ

و تکان دادن ِ دستت که ،

                        ــ مهم نیست زیاد ــ

و تکان دادن ِ سر را که ،

                        ــ عجیب ! عاقبت مُرد ؟

                                                ــ افسوس !

کاشکی می دیدم !

من به خود می گویم :

            « چه کسی باور کرد

            جنگل ِ جان ِ مرا

            آتش ِ عشق ِ تو خاکستر کرد ؟ »

حمید مصدق 

بی تو با تو

آن روز با تو بودم
امروز بی توام
آن روز که با تو بودم
بی تو بودم
امروز که بی توام با توام

خواب

خواب رؤیای فراموشی هاست
خواب را دریابیم
که در آن دولت خاموشی هاست

من شکوفایی گلهای امیدم را در رؤیاها می بینم
و ندایی که به من می گوید:

”گر چه شب تاریک است دل قوی دار ، سحر نزدیک است “