۱۳۹۳ اسفند ۱, جمعه

وقتی حرف می زد همیشه حس می کردم بین مجموعه ای از باغ و فواره و برکه ای از گلاب گم شده ام. خنکای غریبی در کلامش موج می زد، مانند آنکه دور از آبشاری ایستاده باشی و باد پشنگ آب را برایت بیاورد، مانند آنکه زیر درختی  خوابیده باشی و نسیم با بوسه ای بیدارت کند.   

  آخرین انار دنیا، بختیار علی

۱۳۹۳ بهمن ۱۶, پنجشنبه

۱۳۹۳ بهمن ۱۲, یکشنبه


  


گاه می اندیشم
خبر ِ مرگ ِ مرا با تو چه کس می گوید ؟
آن زمان که خبر ِ مرگ مرا
از کسی می شنوی ، روی تو را
کاشکی می دیدم
شانه بالا زدنت را ،
ــ بی قید ــ
و تکان دادن ِ دستت که ،
                        ــ مهم نیست زیاد ــ
و تکان دادن ِ سر را که ،
                        ــ عجیب ! عاقبت مُرد ؟
                                                ــ افسوس !
کاشکی می دیدم !

من به خود می گویم :
            « چه کسی باور کرد
            جنگل ِ جان ِ مرا
            آتش ِ عشق ِ تو خاکستر کرد ؟ »

حمید مصدق