تنت شهر کوچکی است 

که تحمل تهران را ممکن می‌کند

روزبه سوهانی

دوست می دارمت به بانگ بلند

 تا کِی آهسته و نهان گفتن ؟ 

فخرالدین عراقی

خواب دیدم ما را بُریدند

و به کارخانه‌ی چوب بری بردند

آن که عاشق بود پنجره شد 

آن که بی‌رحم ، چوبه‌ی دار 

از من اما دری ساختند برای گذشتن

پل الوار

نزدیک شو

 اگر چه مدارت ممنوع است

محمد مختاری

چه قدر دلم می‌خواهد که
دلم بزند

بیژن نجدی

دیگر وطنی برایم نمانده است

تا باز گردم 

از بازوانت 

برایم وطنی بساز

سعاد الصباح

 مرگ در اینجا چون گرد در هواست 

همه ی دریچه‌ها را ببندی نیز 

سرانجام به اتاقت می‌آید

الیاس علوی

کنار دریا

عاشق باشی

عاشق‌تر می‌شوی

و اگر دیوانه

دیوانه‌تر

این خاصیت دریاست

به همه چیز وسعتی از جنون می‌بخشد

رسول یونان

کمک کنین هلش بدیم ، چرخ ستاره پنچره
رو آسمون شهری که ستاره برق خنجره
گلدون سرد و خالی رو ، بذار کنار پنجره
بلکه با دیدنش یه شب، وا بشه چند تا حنجره
به ما که خسته‌ایم بگه ، خونه باهار کدوم وره ؟
تو شهرمون آخ بمیرم، چشم ستاره کور شده
برگ درخت باغمون ، زباله سپور شده
مسافر امیدمون ، رفته از اینجا دور شده
کاش تو فضای چشممون، پیدا بشه یه شاپره
به ما که خسته‌ایم بگه ، خونه باهار کدوم وره ؟
کنار تنگ ماهیا، گربه رو نازش می‌کنن
سنگ سیاه حقه رو ، مهر نمازش می‌کنن
آخر خط که می‌رسیم، خطو درازش می‌کنن
آهای فلک که گردنت، از همه مون بلندتره
به ما که خسته‌ایم بگه ، خونه باهار کدوم وره ؟

عمران صلاحی

می‌دانستم عاقبت

تاویل‌های پرت و پلائی

که بر آثار من نوشته‌اند

کار دستتان خواهد داد

همه‌اش تقصیر آن میبدی است

باید به جائی می‌فرستادمش

که دسترسی به قلم و کاغذ نداشته باشد

شما زبان بسته‌ها را هم

خبر دارم از راه

او به در کرده است

به اسم عبادت من یک عمر

خودتان را عذاب داده‌اید

مرا هم پاک گیج کرده‌اید

دو سه روز است

کتاب‌های نازل کرده‌ام را ورق می‌زنم

یادداشت‌های روزانه

و کلمات قصارم را می‌گردم

و هر چه فکر می‌کنم

یادم نمی‌آید جائی نوشته یا گفته باشم

که زن و مرد رانده از بهشت

در تبعیدگاه خاکی‌شان نیز

باید از هم بپرهیزند

دیگر قدیس نمی‌خواهم

بروید آدم شوید

خطاب پروردگار به سن آگوستین و شیخ صنعان -- عباس صفاری

  خورشید را نیز

       از جهان برگیرید

       تا ما را از دست‌های خود

       که از خزیدن در تاریکی

       خون آلود شده‌اند

       شرم نیاید

       و چهره‌های پریده رنگ

       و چشم‌های هراسان یکدیگر را نبینیم

بیژن جلالی

سرت را به دیوار نکوب پسرم
سرت را عادت بده که شاخ هایش را بریده‌اند
دهانت را عادت بده که گلویش را بریده‌اند
سعی کن مرده خوبی باشی
همین‌که تن ما کنار هم بمانند، باید کلاهمان را بالا بیاندازیم

الیاس علوی

بهار پیاده شد
و
من و پاییز تنها ماندیم

احمدرضا احمدی