می‌دانستم عاقبت

تاویل‌های پرت و پلائی

که بر آثار من نوشته‌اند

کار دستتان خواهد داد

همه‌اش تقصیر آن میبدی است

باید به جائی می‌فرستادمش

که دسترسی به قلم و کاغذ نداشته باشد

شما زبان بسته‌ها را هم

خبر دارم از راه

او به در کرده است

به اسم عبادت من یک عمر

خودتان را عذاب داده‌اید

مرا هم پاک گیج کرده‌اید

دو سه روز است

کتاب‌های نازل کرده‌ام را ورق می‌زنم

یادداشت‌های روزانه

و کلمات قصارم را می‌گردم

و هر چه فکر می‌کنم

یادم نمی‌آید جائی نوشته یا گفته باشم

که زن و مرد رانده از بهشت

در تبعیدگاه خاکی‌شان نیز

باید از هم بپرهیزند

دیگر قدیس نمی‌خواهم

بروید آدم شوید

خطاب پروردگار به سن آگوستین و شیخ صنعان -- عباس صفاری

  خورشید را نیز

       از جهان برگیرید

       تا ما را از دست‌های خود

       که از خزیدن در تاریکی

       خون آلود شده‌اند

       شرم نیاید

       و چهره‌های پریده رنگ

       و چشم‌های هراسان یکدیگر را نبینیم

بیژن جلالی

سرت را به دیوار نکوب پسرم
سرت را عادت بده که شاخ هایش را بریده‌اند
دهانت را عادت بده که گلویش را بریده‌اند
سعی کن مرده خوبی باشی
همین‌که تن ما کنار هم بمانند، باید کلاهمان را بالا بیاندازیم

الیاس علوی

بهار پیاده شد
و
من و پاییز تنها ماندیم

احمدرضا احمدی

وقتی تو نیستی

نه هست‌های ما

چونان که بایدند

نه بایدها

قیصر امین پور 

 

نومید، کلافه، سرگردان
جهان را به جست‌وجویِ دلیلی ساده
دشنام می‌دهم
آیا هزار سال زیستن
از پیِ تنها یکی پرسشِ ساده کافی نیست؟


نومید، کلافه، سرگردان
همه، همه‌ی ما
در وحشتِ واژه‌ها زاده می‌شویم
و در ترسِ بی‌سرانجامِ مُدارا می‌میریم

سید علی صالحی

بادکنکی که دل کودکی‌ام 

هوایش کرده بود 

امروز ترکید

شهاب مقربین

گریه کنی تا ته ستارخان و برگردی
باز گریه کنی تا ته ستارخان و برگردی
و ببینی هزار چشم ولو شده قل می‌خورند تا ته ستارخان و برمی‌گردند
و ببینی خودت را
مخفی شده‌ای پشت کیوسک و پوزه‌ات را داده‌ای بیرون
و به چند آژان می‌گویی یکی داشت می‌رفت به عمارت پدرش رفت به راه شیری
و ادامه می‌دهی جادو؟ جادو یعنی درازکشیدن توی قبر و از تنهایی نمردن

 سوده نگین تاج

و تنها
اگر بدانی چه قدر تاريک شده‌ست
می‌بايد
تا همه‌ی روشنای از دست رفته شوی
بی‌آنکه چيزی از تاريکی
برتوانی داشت
ستون نمک می‌شوی
عصاره‌ی روشنا و نه روشنا
که بلور
يعنی جگر

بیژن الهی

فرشته‌ای
باشی؛
بی‌هوا
فرود بیایی
پشت چهارراهِ شلوغی در تجریش
صدایم کنی
سوار تاکسی شویم
سر بر شانه‌ات
پشت چراغ سبز
بگویم
إقرا
بخوانی مرا

معجزه‌ای باشی
اتفاق بیفتی گاهی



آزاده بی زار گیتی

نبوده‌ای که نباشی
نرفته‌ای که نیامده باشی

روجا چمنکار

سوسوی یک ستاره در سپیده دم
مثل سوراخ کلید روشنی ست
که تو‌
چشمانت را به آن آویزان می کنی
درونش را می نگری
و همه چیز را می بینی
پشت درهای قفل شده
جهان غرق روشنی ست
تو‌ به باز کردن آن در
نیاز داری

یانیس ریتسوس

ترجمه زلما بهادر

چرا همیشه زنی را نشانه می‌گیرید
كه دل از دیوار می‌كند
قلبی به پیراهنش سنجاق می‌كند؟

گراناز موسوی‎