پاییز
فصل مناسبی است
جان می دهد برای عشق های بی فرجام
فصل مناسبی است
جان می دهد برای عشق های بی فرجام
۱۳۸۸ آبان ۷, پنجشنبه
حرکت
ابرها در حرکت
خانه ها ساکن
کاشکی
ابرها ساکن بودند
خانه ها در حرکت
بادها در حرکت
باغ ها ساکن
کاشکی
بادها ساکن بودند
باغ ها در حرکت
نوبتی هم باشد
نوبت خانه و باغ است که گشتی بزنند
خانه ها ساکن
کاشکی
ابرها ساکن بودند
خانه ها در حرکت
بادها در حرکت
باغ ها ساکن
کاشکی
بادها ساکن بودند
باغ ها در حرکت
نوبتی هم باشد
نوبت خانه و باغ است که گشتی بزنند
عمران صلاحی
۱۳۸۸ آبان ۳, یکشنبه
۱۳۸۸ آبان ۲, شنبه
۱۳۸۸ مهر ۲۹, چهارشنبه
۱۳۸۸ مهر ۲۷, دوشنبه
...
If there were a map of the solar system, but instead of stars it showed people and their degrees of separation, my star would be the one you had to travel the most light-years from to get to his. You would die getting to him.
۱۳۸۸ مهر ۲۶, یکشنبه
۱۳۸۸ مهر ۲۴, جمعه
پرنده فقط یک پرنده بود
پرنده گفت : چه بویی چه آفتابی
آه بهار آمده است
و من به جستجوی جفت خویش خواهم رفت
پرنده از لب ایوان پرید مثل پیامی پرید و رفت
پرنده کوچک
پرنده فکر نمی کرد
پرنده روزنامه نمی خواند
پرنده قرض نداشت
پرنده آدمها را نمیشناخت
پرنده روی هوا
و بر فراز چراغهای خطر
در ارتفاع بی خبری می پرید
و لحظه های آبی را
دیوانه وار تجربه می کرد
پرنده آه فقط یک پرنده بود
آه بهار آمده است
و من به جستجوی جفت خویش خواهم رفت
پرنده از لب ایوان پرید مثل پیامی پرید و رفت
پرنده کوچک
پرنده فکر نمی کرد
پرنده روزنامه نمی خواند
پرنده قرض نداشت
پرنده آدمها را نمیشناخت
پرنده روی هوا
و بر فراز چراغهای خطر
در ارتفاع بی خبری می پرید
و لحظه های آبی را
دیوانه وار تجربه می کرد
پرنده آه فقط یک پرنده بود
۱۳۸۸ مهر ۲۱, سه‌شنبه
...
من اینجا بس دلم تنگ است
و هر سازی که می‌بینم بد آهنگ است
بیا ره توشه برداریم
قدم در راه بی برگشت بگذاریم؛
ببینیم آسمان هر کجا آیا همین رنگ است؟
و هر سازی که می‌بینم بد آهنگ است
بیا ره توشه برداریم
قدم در راه بی برگشت بگذاریم؛
ببینیم آسمان هر کجا آیا همین رنگ است؟
۱۳۸۸ مهر ۱۹, یکشنبه
تو
تو، تنها دو حرف
تو، يك ضمير معمولى
كه فقط با دو حرف ساده‌ى خود
سرشارى اين جهان را از آن من مى‌كنى
تو تنها دو حرف
و وقتى كه ناگهان
رها مى‌كنى مرا و دور مى‌شوى
چون خانه‌ى متروكى تَرَك بر مى‌دارم؛
ديوارهايم آوار مى‌شود و بى‌صاحب؛
و اندوه، چون موريانه‌ها،
در تير‌ها و ستون‌ها و بامم آشيان مى‌سازد
تو، تنها دو حرف
تو يك ضمير معمولى
تو، يك ضمير معمولى
كه فقط با دو حرف ساده‌ى خود
سرشارى اين جهان را از آن من مى‌كنى
تو تنها دو حرف
و وقتى كه ناگهان
رها مى‌كنى مرا و دور مى‌شوى
چون خانه‌ى متروكى تَرَك بر مى‌دارم؛
ديوارهايم آوار مى‌شود و بى‌صاحب؛
و اندوه، چون موريانه‌ها،
در تير‌ها و ستون‌ها و بامم آشيان مى‌سازد
تو، تنها دو حرف
تو يك ضمير معمولى
۱۳۸۸ مهر ۱۷, جمعه
۱۳۸۸ مهر ۱۶, پنجشنبه
...
تاریکی که می رسد
خود را بر می دارم
آهسته از پله ها بالا می روم
دراز می کشم روی بستری که
نیمی از آن را ماه پر کرده است
نیمی را خورشید
۱۳۸۸ مهر ۱۲, یکشنبه
۱۳۸۸ مهر ۹, پنجشنبه
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)