بهانههای الکی
تاریکی که می رسد
خود را بر می دارم
آهسته از پله ها بالا می روم
دراز می کشم روی بستری که
نیمی از آن را ماه پر کرده است
نیمی را خورشید
ارسال یک نظر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر