تا کی باید یک زاویه دید تازه پیدا کنم

 برای نوشتن

 تا چشم هایم از حدقه دربیاید

و یک نما بگیرد از خدا

از بالا؟ 

              شعر ماهی صیدناشدنی، علی قنبری

نیمی از مردم عاشق‌اند
نیم دیگر، بیزار
و جای من کجاست در میان این دو نیمه‌هایِ جور 

یهودا عمیخی ترجمه باهار افسری 

باد آمد، باد آمد
از دریا، ابر آورد
گل‌ها را با خود برد
آن‌ها را پرپر كرد
برگ افتاد از شاخه
سبزی را زردی برد
پروانه رفت از باغ
گرما را سردی برد
گنجشكان، بی‌آواز در لانه می‌مانند
بچه‌ها آواز خوشبختی می‌خوانند

محمود کیانوش

برای احمق هایی که کم نیستند :

دو سر طناب را گرفته بودیم و

می کشیدیم آن را

خنده دار بود

اما

نمی خندیدیم

هر کدام

در این بازی نفس گیر

دیگری را به زور

به خانه ی خود می کشاندیم و

تمام می شد

جنگ

واهه آرمن

وقتی همه خوابند

در آن لحظه‌ی بخصوص

تو بیدار شو...

 شمس آقاجانی

مگر چند بار زندگی می کنیم؟ 

که اینقدر مردگی می کشیم. 

الیاس علوی

خورشید سرد شد و برکت از زمین‌ها رفت

فروغ فرخزاد

دو خط موازی‌ایم

که هیچ‌وقت نمی‌رسیم به هم

هر چند که خیلی نزدیک‌ایم به هم

جلال ملکشاه

اين روزها همه قافيه را باخته‌ايم

خاك‌‌ها مين می‌زايند

شراب‌ها مزّه شاش می‌دهند

گرگ‌ها به پاسبانی گله نشسته‌اند

و آنكه آن بالا خوابش برده

قاعده‌ها را از ياد برده است

الیاس علوی 

کتاب‌ها 

روی هم

تفاله‌های چای

در گلدان کنج ایوان

و ته سیگارها

در فنجان

من

 روی

پاهایم

هر روز

انبار می‌شویم 

حسین علی اکبری 

زندگی بیرون از کلمات جریان دارد

حقيقت و مرد دانا -- بهرام بیضایی

 خوبم، خوشم؛ کجام؟ هیچ جا! نیمه شب است یا نزدیک سحر؟ نمی دانم! انگار در مکثی خالی میان دو دقیقه ی پرهیاهو نشسته ام؛ میان بی نهایت گذشته و بی نهایت فردا 

درخت گلابی -- داریوش مهرجویی

ما تمام فاصله‌ها را در دلتنگی‌هامان زیسته‌ایم

  

شهرام شیدایی