۱۳۸۱ آذر ۱۱, دوشنبه

عابري که از زير پنجره اتاقم مي گذشت
شنيد کسي دلتنگي هايش را مي خواند
لحظه اي بر خود لرزيد
آه سردي کشيد
و رفت
رفت...

هیچ نظری موجود نیست: