سیاستمدارها به جنگ نمی‌روند

 تعدادشان کم است

 و طول عمرهای بلندی دارند

 و سرباز‌ها سرباز‌

 داستان‌های کوتاهِ غم‌انگیزند

ناهيد عرجونی

تنت شهر کوچکی است 

که تحمل تهران را ممکن می‌کند

روزبه سوهانی

دوست می دارمت به بانگ بلند

 تا کِی آهسته و نهان گفتن ؟ 

فخرالدین عراقی

خواب دیدم ما را بُریدند

و به کارخانه‌ی چوب بری بردند

آن که عاشق بود پنجره شد 

آن که بی‌رحم ، چوبه‌ی دار 

از من اما دری ساختند برای گذشتن

پل الوار

نزدیک شو

 اگر چه مدارت ممنوع است

محمد مختاری

چه قدر دلم می‌خواهد که
دلم بزند

بیژن نجدی

دیگر وطنی برایم نمانده است

تا باز گردم 

از بازوانت 

برایم وطنی بساز

سعاد الصباح

 مرگ در اینجا چون گرد در هواست 

همه ی دریچه‌ها را ببندی نیز 

سرانجام به اتاقت می‌آید

الیاس علوی

کنار دریا

عاشق باشی

عاشق‌تر می‌شوی

و اگر دیوانه

دیوانه‌تر

این خاصیت دریاست

به همه چیز وسعتی از جنون می‌بخشد

رسول یونان

کمک کنین هلش بدیم ، چرخ ستاره پنچره
رو آسمون شهری که ستاره برق خنجره
گلدون سرد و خالی رو ، بذار کنار پنجره
بلکه با دیدنش یه شب، وا بشه چند تا حنجره
به ما که خسته‌ایم بگه ، خونه باهار کدوم وره ؟
تو شهرمون آخ بمیرم، چشم ستاره کور شده
برگ درخت باغمون ، زباله سپور شده
مسافر امیدمون ، رفته از اینجا دور شده
کاش تو فضای چشممون، پیدا بشه یه شاپره
به ما که خسته‌ایم بگه ، خونه باهار کدوم وره ؟
کنار تنگ ماهیا، گربه رو نازش می‌کنن
سنگ سیاه حقه رو ، مهر نمازش می‌کنن
آخر خط که می‌رسیم، خطو درازش می‌کنن
آهای فلک که گردنت، از همه مون بلندتره
به ما که خسته‌ایم بگه ، خونه باهار کدوم وره ؟

عمران صلاحی