برای احمق هایی که کم نیستند :

دو سر طناب را گرفته بودیم و

می کشیدیم آن را

خنده دار بود

اما

نمی خندیدیم

هر کدام

در این بازی نفس گیر

دیگری را به زور

به خانه ی خود می کشاندیم و

تمام می شد

جنگ

واهه آرمن

وقتی همه خوابند

در آن لحظه‌ی بخصوص

تو بیدار شو...

 شمس آقاجانی

مگر چند بار زندگی می کنیم؟ 

که اینقدر مردگی می کشیم. 

الیاس علوی

خورشید سرد شد و برکت از زمین‌ها رفت

فروغ فرخزاد

دو خط موازی‌ایم

که هیچ‌وقت نمی‌رسیم به هم

هر چند که خیلی نزدیک‌ایم به هم

جلال ملکشاه

اين روزها همه قافيه را باخته‌ايم

خاك‌‌ها مين می‌زايند

شراب‌ها مزّه شاش می‌دهند

گرگ‌ها به پاسبانی گله نشسته‌اند

و آنكه آن بالا خوابش برده

قاعده‌ها را از ياد برده است

الیاس علوی 

کتاب‌ها 

روی هم

تفاله‌های چای

در گلدان کنج ایوان

و ته سیگارها

در فنجان

من

 روی

پاهایم

هر روز

انبار می‌شویم 

حسین علی اکبری 

زندگی بیرون از کلمات جریان دارد

حقيقت و مرد دانا -- بهرام بیضایی

 خوبم، خوشم؛ کجام؟ هیچ جا! نیمه شب است یا نزدیک سحر؟ نمی دانم! انگار در مکثی خالی میان دو دقیقه ی پرهیاهو نشسته ام؛ میان بی نهایت گذشته و بی نهایت فردا 

درخت گلابی -- داریوش مهرجویی

ما تمام فاصله‌ها را در دلتنگی‌هامان زیسته‌ایم

  

شهرام شیدایی

 دوستت دارم‌، باران

اما

نبار

زمین جای خوبی نیست

پوران کاوه

خورشید

 غروب کن

 دلم روشن است

ایوب صادقیانی

هیچ چیز دوباره بازنمی‌گردد
و هیچ چیزی دوباره تکرار نمی‌شود
چرا که هر چیزی واقعی است

 فرناندو پسوا