ما می‌میریم

ما می‌میریم

  تا شاعران بیمار شعر بگویند

 " ما می‌میریم " بازی قشنگی است

  وقتی مادر پوتین افسر جوان را لیس می‌زند

  و روزنامه‌ها هِی عکس پدر را می‌نویسند

                                                    کنار آدمهای ِمهم

  هر شب هزار بار عروس می‌شود

  و خواهرم هزار بار جیغ می‌زند

  هزار بار بازی قشنگی است

  " کارگران ساعت یازده احساساتی می‌شوند."

 

  فردا همه به خیابان می‌ریزند 

  آواز می‌خوانند

  می‌رقصند

  و البته شعار می‌دهند

  ما می‌میریم

   تا عکاس " تایمز" جایزه بگیرد. 

الیاس علوی

 من در ملکوتم

با فرشتگان فاحشه مشغولم

با فاحشه‌گان فرشته مشغولم

اينجا اتاق انتظار است

قرار است کسی که در اتاق ديگر است

كه در آن اتاق  بالاست

بگردد تو را

میان همه‌ی قهوه‌خانه‌ها

کافی نت‌ها

گورستان‌ها

و زیر پل‌‌ها

و خانه‌های سیمانی

و خانه‌های کاهگلي

و لای کَپَرها

و لای کفن ها

قرار است بگردد تو را

اما دیر کرده است

بخت‌يارم من.

 الیاس علوی 

آدم ها...

آدم ها می گذرند

آدم ها از چشم هایم می گذرند

و سایه ی یکایکشان

بر اعماق قلبم می افتد

مگر می شود

از این همه آدم

یکی تو نباشی

لابد من نمی شناسمت

وگرنه بعضی از این چشم ها

این گونه که می درخشند

می توانند چشم های تو باشند

تو برمی خیزی

تا چشم, اتاق پای می کشی

و تا دورها می نگری

آنگاه یک ثانیه می شوی