باز دیروز

 شهرِ دوازده ملیون و هفتصد و نود شش هزار و پانصد و چهل و سه نفری تهران

 خالی بود؛

 بس که در سفری

مصطفی مستور

آرزوهایت بلند بود

دست های من کوتاه

حافظ موسوی

چه فرق می‌كند

در كجايی     چه می‌ كنی

كنار پنجره

سرت بر شانهء من است

مسعود احمدی

تنهایی در اتوبوس چهل و چهار نفر است

تنهایی در قطار

هزار نفر

رضا بروسان

همه چيز

احتمال وسيعش را از دست می‌دهد حالا كه نيستيد

و احتمال رنگ سپيد، كم رنگ است

يعنی ظهور اين آفتاب، قطعی نيست

و خانه بر كلمات شما نمی چرخد

نازنين نظام شهيدی

بهار دلکش رسيد و دل به جا نباشد

نمی‌دانم

 اگر می‌دانستم

 خوب بود

 بيژن جلالی

آزادی به بال‌ها می‌ماند
به نسیمی که در میان برگ‌ها می‌وزد
و بر گلی ساده آرام می‌گیرد
به خوابی می‌ماند که در آن
                                 ما خود
                                         رویای خویشتنیم

اکتاویو پاز -- احمد شاملو

هست گل هايى در اين گلشن كه از سرما نمى ميرد
و اندرين تاريك شب تا صبح
عطر صحرا گسترش را از مشام ما نمى گيرد

سیاوش کسرائی

  برف می‌بارید و ما آرام

گاه تنها، گاه با هم، راه می‌رفتیم

چه شكایت‌های غمگینی كه می‌کردیم

یا حكایت‌های شیرینی كه می‌گفتیم

هیچكس از ما نمی‌دانست

كز كدامین لحظه شب كرده بود این باد برف آغاز

اخوان ثالث