‏نمایش پست‌ها با برچسب جواد مجابی. نمایش همه پست‌ها
‏نمایش پست‌ها با برچسب جواد مجابی. نمایش همه پست‌ها

۱۳۸۸ آذر ۲۴, سه‌شنبه

...


مى نويسم هر شب و نمى توانم بخوانمش

اين ديگر چه خطى است؟

دوست دارم بدانم چه مى نوشته ام، سال ها؟

كسانى هستند جائى، لابد

كه مى توانند بخوانند اين ناخوانا را

شايد اين رمزها، سرگذشت آنها بوده

يا سرنوشتى كه بر سرشان خواهد باريد

نكند اين طلسم روزگار كسى را

بدتر يا بهتر كند

چنين شد كه رها كردم نوشتن طومار هر شبه را

اما چند گاهى است كه هر صبح، ساعت ده

طومارى بر انگشتانم نوشته مى شود با آن حروف

نمى رود از پوست با هيچ شوينده

شبانگاه حرف به حرف غيب مى شود نگاره ها

حس مى كنم به جايى مى روند

كه روياها از آن مى آيند